Κάποιος φίλος μου έστειλε τους προβληματισμούς του σχετικά με τη κατάσταση της χώρας.
Θα προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω για κάποια από αυτά μεταφέροντας
παράλληλα και αυτούσιο μέρος από την αρχή του κειμένου:
«Τα πρωτα πραγματα που θα πρεπει να σκεφτει ενας Ελληνας κατα την ταπεινη
μου γνωμη ειναι τα εξης 3 :
1. Γιατι και πως εφτασε η Ελλαδα στην κατασταση που ειναι
2. Τι πρεπει να γινει για να ξεφυγουμε απο την κατασταση αυτη
3. Τι πρεπει να κανουμε όταν ( ; ) ξεφυγουμε για να διασφαλισουμε οτι
δεν θα ...παθουμε τα ιδια στο μελλον»
Πάμε να δούμε το πρώτο. Ας δούμε το πώς έχει δημιουργηθεί το χρέος της χώρας
εις ονόματι του οποίου παίρνουν τις όποιες αποφάσεις εις βάρος κυρίως της
μικρομεσαίας τάξης:
Α) Η Ελλάδα έχει πληρώσει σε εξυπηρέτηση χρέους τη περίοδο 1974-2009 πάνω
από 640 δις ευρώ για κυλιόμενο δημόσιο χρέος των 300 δις ευρώ το 2009.
Δηλαδή το έχει πληρώσει πάνω από δύο φορές.
Β) Μέρος του χρέους είναι το οθωμανικό χρέος, δηλαδή το χρέος του σουλτάνου
που είχε απέναντι σε Αγγλία, Γαλλία όταν έγινε η απελευθέρωση με τους
Βαλκανικούς πολέμους της Βόρειας Ελλάδας. Ποσό 20 εκ. χρυσές λίρες που ήταν
τότε ίσο με 2,4 ΑΕΠ της χώρας.
Γ) Να δείτε πόσο αυξήθηκε το χρέος μετά τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (κάτι
αντίστοιχο αυτό που έχουμε σήμερα) που τελείωσε το 1923. Βέβαια έχει
μεσολαβήσει και ο Α' Παγκόσμιος. Έλα όμως που οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ
(Γαλλία,Αγγλία) ενώ μας είχαν υποσχεθεί οικονομική ενίσχυση για να
συμμετάσχουμε στο πόλεμο καθώς και στο τέλος αποζημιώσεις για τις απώλειές
μας σε αυτόν, τελικά θεώρησαν όλα τα παραπάνω χρέος της χώρας προς αυτούς.
Σημ.1: Τα Β,Γ είναι σύμφωνα με το αρχείο και τις επιστολές του Νικόλαου
Πολίτη (
http://en.wikipedia.org/wiki/Nikolaos_Politis).
Δ) Πληρώνουμε ως χώρα δάνεια που γίνονταν με τον εξής τρόπο: Παίρναμε π.χ.
100 δραχμές δάνειο από π.χ. τη Γαλλία και μας έλεγαν.... θα πάρετε 70
δραχμές στο χέρι και τις υπόλοιπες 30 θα τις κρατήσουμε ως εγγύηση γιατί δεν
είσαστε φερέγγυοι. Από τις 70 δραχμές θα πρέπει να ξοδέψετε τις 20 για να
αγοράσετε αυτά που εμείς θα σας υποδείξουμε. Έτσι πήραμε τα υποβρύχια που
γέρνουν, έτσι φτιάχτηκε η γέφυρα Ρίο-Αντίριο (ως αντάλλαγμα σε γαλλική
κατασκευαστική για δάνειο της χώρας από τη Γαλλία κτλ). Βέβαια και οι
πολιτικοί μας έπαιρναν τις μίζες τους από όλες αυτές τις συμφωνίες. Αυτά
βέβαια δεν είναι και δύσκολο να αποδειχθούν αλλά χρειάζεται πολιτική βούληση
που σίγουρα δεν υπάρχει σήμερα.
Ε) Ενώ έχουμε κηρύξει επίσημα δύο χρεοκοπίες, το 1893 και το 1932, που
κανονικά όταν χρεοκοπείς θα πρέπει με κάποιο τρόπο, αν όχι να διαγράφεται το
χρέος σου τουλάχιστον να μειώνεται αισθητά, οι πολιτικοί μας τι έκαναν; Το
1964 ο Μητσοτάκης αναγνώρισε στο ακέραιο όλο το προπολεμικό χρέος της χώρας
από το 1881 και μάλιστα έδωσε και μπόνους 160% σε τόκους επιπλέον). Γιατί;
Ας τον ρωτήσει κάποιος !!! Υπολογίζεται ότι το χρέος αυτό είναι σήμερα
περίπου 100 δις ευρώ!!
(Διαβάστε
http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/pdfwin.asp?c=64&dc=16&db=7&da=1964)
Στ) Ας δούμε και κάποιες δηλώσεις των πολιτικών και άλλων αυτού του τόπου:
1) Υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου: «Καμία χώρα με τόσο
μεγάλες ανάγκες δανεισμού, με τόσο μεγάλη εξάρτηση από δανεικά κεφάλαια για
να λειτουργήσει δεν είναι κατ' ουσίαν ελεύθερη. Οι πιστωτές - είτε άμεσα
είτε έμμεσα - ζητούν λογαριασμό για το τι κάνεις τα λεφτά που σε δανείζουν,
όχι απαραίτητα γιατί θέλουν να επιβάλουν την οικονομική τους πολιτική, αλλά
κυρίως για να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματα που σου δανείζουν θα μπορέσουν να
τα πάρουν πίσω, γιατί είναι χρήματα φορολογουμένων και ασφαλισμένων σε
Ταμεία άλλων χωρών και μετόχων στους οποίους λογοδοτούν» («Κόσμος του
Επενδυτή», 15-16.5).
2) Χούντα: «ο συνεχώς διογκούμενος δανεισμός από την ξένην
κεφαλαιαγοράν ακολουθεί ως αναπόφευκτον δυσμενές σύνδρομον αυτής της
ανωμαλίας (σ.σ.: του ελλειμματικού ισοζυγίου πληρωμών), καθιστών ακόμη
στενωτέραν την εξάρτησιν από το εξωτερικόν. Και το τελευταίον αυτό αποτελεί
την πλέον εντυπωσι-ακήν ομοιότητα μεταξύ των μικρών εθνικών οικονομικών
μονάδων» («Ελεύθερος Κόσμος», 29.12.1968).
3) Στ. Δήμας (υφυπουργός Συντονισμού κυβερνήσεων Κών/νου
Καραμανλή): «η χώρα μας... θα συνεχίσει για αρκετά ακόμη χρόνια να έχει την
ανάγκη προσφυγής στον εξωτερικό δανεισμό...» («Ναυτεμπορική», 20.10.1979)
και
κ. Μητσοτάκης, (υπουργός Συντονισμού κυβερνήσεων Κών/νου
Καραμανλή): «Όλοι επιδιώκουν να μας δανείσουν!» (ό.π.). Και πώς να μην
επιδιώκουν να μας δανείσουν, όταν κάθε σύμβαση δανείου, ιδίως από το
εξωτερικό, συνοδευόταν με προνομιακούς όρους αποπληρωμής και ταυτόχρονα με
δεσμεύσεις αγοράς προϊόντων, βιομηχανικών και άλλων, από την πιστώτρια χώρα;
4) Α. Παπανδρέου (στην 9η Σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ το 1983):«Η
Ελλάδα θα πρέπει να στηριχτεί αρκετά στον εξωτερικό δανεισμό, όχι
περισσότερο από πριν, αλλά τουλάχιστον όσο πριν. Και εδώ είναι το κλειδί της
ιστορίας. Εάν η οικονομία σου δεν κριθεί φερέγγυα, με κάποια έννοια του
νοικοκύρη, θα αναγκαστείς να πας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να
χτυπήσεις την πόρτα του. Και αυτοί θα σου δώσουν. Αλλά υπό τον όρο πλέον
ότι αυτοί θα επιβάλουν - εκείνοι σε σένα - την οικονομική πολιτική της
κυβέρνη-σής σου. Και αυτό σημαίνει: Τέρμα το σοσιαλιστικό πείραμα».
5) κ. Σημίτης (υπουργός Οικονομικών, 1986): «η βελτίωση του
βιοτικού επιπέδου οδήγησε σε αύξηση του εξωτερικού χρέους της χώρας».
Επομένως «πρόγραμμα για τη συγκράτηση του εξωτερικού χρέους, χωρίς
συγκράτηση της εγχώριας ενεργού ζήτησης, δεν μπορεί να υπάρξει» («Εξόρμηση»,
7.2.1986)
Άρα φαίνεται ότι όλοι γνώριζαν και προετοίμαζαν το έδαφος για τη σημερινή
κατάσταση.
Και τι γίνονταν με τον λαό; Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά μικρό (σε ηλικία) για
να μπορέσω να απαντήσω σε αυτό αλλά θα κάνω μια απλή σκέψη:
.....Ένα καπιταλιστικό σύστημα έχει ως δομικά του στοιχεία το "κεφάλαιο" και
τον εργάτη. Το "κεφάλαιο" θέλει να βγάζει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα χρήματα.
Πρέπει, οπότε λογικά, μέρος των χρημάτων αυτών να τα δίνει στους εργάτες (ως
μισθό) ώστε αυτοί να καταναλώσουν αγαθά, ώστε να αυξηθεί η ζήτηση τους άρα
και η παραγωγή οπότε το "κεφάλαιο" να βγάλει και άλλα χρήματα κοκ. Έλα όμως
που το "κεφάλαιο" ήταν άπληστο. Και σκέφτηκε: γιατί να αυξήσω το μισθό του
εργάτη και να μην αυξήσω το κέρδος μου; Έτσι και έκανε. Υπήρχε όμως ένα
βασικό θέμα:Πώς θα γίνονταν να συνεχίσει ο εργάτης να καταναλώνει (αφού
πλέον δεν είχε σημαντικές αυξήσεις στο μισθό του) ώστε να συνεχίζει το
"κεφάλαιο" να παράγει; Μα βέβαια με ΔΑΝΕΙΑ. Και έτσι οι τράπεζες άρχισαν και
έδιναν διακοποδάνεια, φοιτητοδάνεια, πιστωτικές κάρτες, στεγαστικά, δάνεια
για αυτοκίνητα και πολλά άλλα ακόμα. Μόνο έτσι μπορούσες να αγοράσεις κάτι
αφού οι μισθοί αυξάνονταν ελάχιστα σε σχέση με τα υπερκέρδη του "κεφαλαίου".
Κάτι παρόμοιο έγινε και στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί έβαζαν τη χώρα σε
ανεξέλεγκτο δανεισμό, αυτοί έπαιρναν τις μίζες τους και ο λαός έπαιρνε
δάνεια για να καταναλώσει. Λυπάμαι, αλλά δε καταλαβαίνω που «βαλαμε και
εμεις το χερακι μας η καλυτερα το ...απλωσαμε» όπως λέει ο φίλος μου. Δάνεια
πήραμε που τα χρωστάμε ακόμα. Όσο για τα ρουσφέτια που γίνονταν (και
γίνονται) σε γραφεία πολιτικών ήταν το τυράκι τελικά. Μας έπιασαν για τα
καλά στη φάκα αφού τώρα έχουν το θράσος και λένε "Μαζί τα φάγαμε" !!!
Σημ.2: Υπολογίζεται ότι σε πολλές χώρες (εννοείται και στην Ελλάδα) οι
τράπεζες έχουν δηλώσει συνολικό ενεργητικό πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της
αντίστοιχης χώρας!!! Πώς έγινε αυτό; Με τίτλους και παράγωγα που έβγαζαν ανά
καιρούς για να κερδίζουν κάποιοι. Και αυτό βέβαια με εγγύηση των καταθέσεων
των πολιτών των χωρών.
Πάμε στο δεύτερο τώρα.
Εννοείται πώς πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για το τι ακούμε και το τι
διαβάζουμε. Ας μη ξεχνάμε ότι την έχει πατήσει πολλές φορές ο λαός από
αυτούς που εκμεταλλεύονταν παρόμοιες καταστάσεις.
Δε πιστεύω επίσης ότι υπάρχει λύση που θα είναι ανώδυνη για όλους εμάς. Αυτό
που πάει να κάνει όμως η κυβέρνηση αυτή δεν είναι για μένα λύση. Είναι
παράδοση της χώρας στις τράπεζες και στο "κεφάλαιο". Ο εργάτης θα υποφέρει
και άλλο... και άλλο... και άλλο. Όλοι το έχουμε καταλάβει αυτό.
Τι άλλο υπάρχει;
Αν υπάρχει κάποια άλλη λύση εφικτή εκτός από αυτό που λέει ο Καζάκης και το
ΕΠΑΜ, ας μας το πει τώρα (έκανα τη κριτική μου για τις απόψεις των κομμάτων
σε προηγούμενο email). Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει. Αν υπογραφεί το
νέο Μνημόνιο και ολοκληρωθεί το PSI τότε αφού θα έχει πάει όλο σχεδόν το
χρέος της χώρας στο Αγγλικό Δίκαιο, δεν θα υπάρχουν και πολλά περιθώρια για
μη αναγνώριση του.
Σημ. 3: Η Αργεντινή δεν έσβησε όλο της το χρέος. Για το λίγο που άφησε, οι
ιδιώτες την πήγαν στα Αμερικάνικα δικαστήρια και η χώρα σήμερα δανείζετε με
απίστευτα επιτόκια για να μπορέσει να το ξεπληρώσει. Εκτιμάται από
οικονομολόγους ότι σε λίγα χρόνια το λίγο χρέος που άφησε η Αργεντινή θα
την οδηγήσει σε σημείο δυσκολότερο από αυτό που ξεκίνησε. Άρα εμείς αν
θέλουμε να έχουμε ελπίδα πρέπει να το θεωρήσουμε στο σύνολό του «απεχθές».
Ο Καζάκης δεν είναι πάντως μόνος του. Έχει αρκετούς επιστήμονες με το μέρος
του. Η λύση που προτείνει είναι συνολική και δεν είναι τωρινή .
Διαβάστε το άρθρο του:
Κι αν δεν πληρώσουμε; (01/04/2010 ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
http://anemogastri.blogspot.com/2010/04/blog-post_6227.html)
Αν θα κάνει κόμμα δε γνωρίζω. Μάλλον ναι. Οι απόψεις του πάντως είναι
σαφείς.
Πάντως για μένα ο πιο σημαντικός από τους παραπάνω προβληματισμούς είναι ο
νούμερο 3.
Και εξηγούμαι:
Ας υποθέσουμε ότι ο λαός ξεσηκώνεται, η κυβέρνηση πέφτει, αναλαμβάνει π.χ. ο
Καζάκης και κάνει αυτά που λέει. Δηλαδή, παύση πληρωμών στους δανειστές,
επιστροφή στη δραχμή, έξοδος από ΕΕ, εθνικοποίηση ΤτΕ, τραπεζών, ορυκτού
πλούτου, ΔΕΗ, Νερό, έλεγχο κεφαλαίου και εμπορικού ισοζυγίου κτλ. Ωραία
μέχρι τώρα. Ποιος είπε ότι όλα θα είναι ρόδινα; Ποιος είπε ότι θα έχουμε
ανάπτυξη αμέσως; Ποιος είπε ότι θα πετύχει 100% το εγχείρημα; Άρα ποιος θα
εμποδίσει ένα λαό που έχει ρίξει μια τόσο ισχυρή κυβέρνηση (όπως η τωρινή)
που κυβερνά δεκαετίες, να ρίξει και μια επόμενη και μια επόμενη όταν κάτι
δεν του αρέσει; Άρα μπορούμε να μπούμε σε ένα κύκλο ακυβερνησίας για πολλά
πολλά πολλά χρόνια. Ούτε να φανταστώ δε θέλω τι σημαίνει αυτό.
Άρα πρέπει να βάλουμε όλοι κοινούς στόχους. Πρέπει να μιλάμε στις δουλειές,
στις παρέες, στις γειτονιές. Μόνο ενωμένοι θα βγούμε από αυτό.
Και ΤΟΝΙΖΩ ότι είναι ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ οι ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ που ζούμε. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ
ΠΟΤΕ Η ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ !!!! ΔΕΝ ΘΑ
ΒΓΟΥΜΕ ΑΛΩΒΗΤΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ !!!!
Φιλικά,
Μενδρινός Δημήτρης
Υ.Γ. 1: Συμφωνώ και το έχω γράψει πολλές φορές ότι η καλύτερη, και με
διαφορά, απόφαση του Παπανδρέου ήταν το δημοψήφισμα. Σίγουρα θα είχε
ενδιαφέρον.
Υ.Γ. 2: Λέει "Η λογικη λεει οτι οταν ενας λαος αντιλαμβανεται οτι αυτοι που
τον κυβερνουν δεν ενεργουν για το συμφερον του τοτε πρεπει να τους αλλαξει."
Συμφωνώ !!! Αυτοί τώρα που κυβερνούν, ενεργούν για το συμφέρον μας; Τότε
γιατί δεν τους αλλάζουμε; Περιμένουμε τις εκλογές; ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ
ΣΥΝΤΟΜΑ !!! ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ !!!
Υ.Γ. 3: Δεν είμαι ο κατάλληλος (λόγω ελλειπούς γνώσης) για να κάνει
σύγκριση του καπιταλισμού, του σοσιαλισμού και του κομουνισμού. Αυτό όμως
που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι και τα τρία έχουν αποτύχει όταν εφαρμόστηκαν
αυτούσια. Και κυρίως έχουν αποτύχει εις βάρος του εργαζομένου. Μήπως είναι
καιρός να βρεθεί κάτι νέο; Και θα μου πείτε: Εμείς οι Έλληνες θα το βρούμε;
Μη ξεχνάμε ότι σε παρόμοια θέση βρίσκονται και άλλοι λαοί....και άλλοι
εργαζόμενοι. Ίσως περιμένουν και αυτοί μια αφορμή να ξεκινήσουν τη δική τους
Επανάσταση. Μήπως είναι ιστορικό μας καθήκον να τους δώσουμε αυτή την
αφορμή;
Υ.Γ. 4: Η Ελλάδα έχει ευτυχώς ένα πλήθος αρκετά διακεκριμένων επιστημόνων
(σε αναλογία με το πληθυσμό της). Κάποιοι φαίνεται θέλουν να βοηθήσουν.
Μήπως είναι καλύτερα να εμπιστευτούμε αυτούς και όχι πάλι τους ίδους
πολιτικούς;
Υ.Γ. 5: Δε ξέρω επίσης αν ο Καζάκης είναι ο ηγέτης που ψάχνουν κάποιοι. Αυτό
που ξέρω με σιγουριά είναι ότι έχει μια απίστευτη γνώση της Ιστορίας, έχει
διαβάσει και γνωρίζει απίστευτα πράγματα (τα οποία κάθε φορά τα αποδεικνύει
με έγγραφα). Αν προσμετρήσουμε ότι δεν βγαίνει στα ΜΜΕ (εκτός από μερικές
φορές που τον έχει ο Παπαδάκης το πρωί) αλλά παρολαυτά σε κάθε ομιλία του σε
κάθε περιοχή της χώρας μαζεύονται πάρα πολλοί τότε δε φαντάζομαι πόσο κόσμο
θα είχε με το μέρος του αν είχαν τη δυνατότητα να τον ακούσουν και όλοι οι
υπόλοιποι. Σημειώνω ότι στις ομιλίες πηγαίνει κόσμος ανεξάρτητης κομματικής
προτίμησης, κόσμος που έχει χάσει τη δουλειά του, κόσμος που έχει ένα μαγαζί
και δε πάει καλά. Και αυτός ο κόσμος είναι πλέον πάρα πολύ μεγάλος.
Αναρωτηθείτε αν σε μια κομματική συγκέντρωση π.χ. ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ αν θα πήγαινε
αυτός ο κόσμος ή αν θα πήγαιναν μόνο οι κολητοί των πολιτικών.
